Płyny do instalacji solarnych muszą spełniać szereg kryteriów, takich jak: mrozoodporność, odporność na wysokie temperatury, odpowiednia wartość pH, brak pienienia się pod wpływem zmian temperatury i ciśnienia. Czynniki te sprawiają, że w solarach nie może być stosowany przypadkowy płyn, tylko odpowiednie starannie wyselekcjowane mieszanki. Płyn solarny przenosi ciepło z kolektora słonecznego do wymiennika. Powinien on mieć odpowiednią temperaturę zamarzania, gdyż kolektor położony jest na zewnątrz budynku. Z tego samego względu płyn solarny musi mieć odpowiednią temperaturę zamarzania.
Płyny w instalacji solarnej poddawane są bardzo dużym wahaniom temperatury. Może wówczas dojść do tzw. temperatury stagnacji płynu solarnego (płyn nie krąży w obiegu i nie oddaje ciepła). Jeśli konstrukcja kolektora nie pozwala na szybkie wyparcie cieczy i temperatura dalej wzrasta dochodzi do stopniowego rozkładu glikolu. W efekcie dojść może do wytrącania frakcji stałej w postaci ciemnych osadów zapychających rurki. Wówczas konieczna jest wymiana płynu w solarach.
Glikol w instalacji solarnej należy sprawdzać co ok. 2 lata. Sprawdzona powinna być temperatura zamarzania glikolu. Jeśli wynosić ona będzie -24 st. C lub więcej, to glikol nadaje się do wymiany. Kontroli powinno się poddać również odczyn pH roztworu. Jeśli jest mniejszy od 6, to płyn w solarach kwalifikuje się do wymiany.
Gdy płyn nie ulegnie przegrzaniu lub nie straci właściwości fizykochemicznych z innego powodu, wymianę glikolu w kolektorach solarnych zaleca się wykonywać średnio co 5 lat.